vrijdag 16 augustus 2013

Heuvels, wind en 'de poep'

Zevende dag, donderdag 15 augustus 2013
Ourscamps - Liancourt, 65 km

Tegen negenen belt Frans de volgende wederwaardigheden door, die ik aan de hand van snel genoteerde steekwoorden weer in een lekker verhaal probeer samen te vatten.
Het is een koude nacht geweest. Als we opstaan is de tent van binnen kliedernat. Gelukkig staat er de grote pelgrimstent (van tien bij twintig meter). Daar kunnen we eten en de boel wat laten opdrogen alvorens te gaan inpakken.
Gerry is vanmorgen goed opgestaan, ondanks haar sombere voorgevoelens. Na nog eens goed op het toilet te zijn geweest (250 meter extra lopen) vertrekken we om tien over negen voor de zevende dag. In het scheppingsverhaal was dat een rustdag van de Heer, maar voor ons allerminst.

Het eerste deel van de route rijden we door uitgestrekte bosgebieden: via het Forêt d’Ourscamps en het Forêt de Laigue naar het Forêt de Compiègne. Heerlijk koel, geen last van de wind.
Compiegne passeren we langs de oever van de Oise. Hier kan de keuze gemaakt worden tussen fietsen via Parijs of via Chartres, westelijk langs Parijs.

Maar hier begint het ook weer moeilijk te worden. We moeten het dal van de Oise uit. Klimmen dus. We komen op een eindeloze, golvende vlakte van graanakkers, aardappel- en maïsvelden, zover je kunt kijken. Uitgestorven. Geen kip te zien. Mensen trouwens ook niet. Het graan is net geoogst en de velden liggen vol met grote ronde strobalen. Nergens heggen, bomen of struiken langs de weg om de wind te breken. Onophoudelijk op en af, over heuvels en door soms bosrijke dalletjes. Stevige klimmen. Daarbij komt ook nog eens de ‘show’ van Jan de Wind, die zich vandaag heerlijk tegen ons uitleeft. Het is echt energievretend.
Gerry: ‘De klimmen zijn soms zo lang en zo stijl, dat je op gegeven moment het gevoel krijgt dat je moet overgeven. Ich kroog geweun pudding in de bing…’ Wielrenners spreken over ‘pap in de benen’. Pudding is een stuk lekkerder…
‘Je moet leren je krachten te verdelen, en vooral op tijd te eten. Als je dat niet doet, dan kun je het hier shaken,’ relativeert Gerry het ongemak. Bij pelgrimeren hoort nu eenmaal afzien. Loutering. Daar moet je gewoon doorheen.

Vanwege de feestdag van Maria Hemelvaart is er, zoals al eerder gezegd, geen kip op de weg. Alles is dicht. Tout fermé. Gelukkig komen we ergens een rijdende bakker tegen. We slaan brood in en croissants-au-chocolat. Dat is hard nodig. Na wat gegeten te hebben merk ik dat het steeds beter gaat. Nee, fietsen in dit landschap is heel wat anders dan een gezellig 'blokje-om' op een zonnige zondagmiddag in het vlakke Brabant. Wat het weer betreft: daarover hebben we absoluut niks te klagen. Het is heerlijk zomerweer en Jan de Wind zorgt voor verkoeling, hoewel dat best een onsje minder mag zijn.

We ontmoeten ook de Belgische Limburgers uit Beringen weer. Verrassend, we hadden gedacht dat ze al verder zouden zijn. Even lekker bijkletsen. De oudste van het stel heeft behoorlijk last van ‘zijn poep’. Voor de goede verstaander: dat heeft niets te maken met een ongemakkelijke stoelgang, maar met zitproblemen. Vandaar dus. Daar hebben wij nagenoeg geen last van. Onze ‘poepen’ zijn nog steeds in behoorlijke staat.
Als onderweg de bodem van onze bidons in zicht is, spreken we op de bonnefooi iemand op straat aan voor water. Pas de problème. De mensen zijn altijd zeer hulpvaardig. Je wordt meteen geholpen. De kracht van Jacobus..? Wie weet.
Ergens onderweg zien we drie penitentiaire inrichtingen op een rij. Een criminele omgeving? Dat kunnen we ons hier nauwelijks voorstellen.

We besluiten na 65 kilometer op camping De la Faloise bij Liancourt onze tent neer te zetten. Het is mooi geweest voor vandaag. Daarna gaan we eten in het stadje, ruim drie kilometer van de camping. Je fietst er gemakkelijk naartoe, maar de terugweg, een lange klim, zorgt ervoor dat de ingeslagen calorieën weer grotendeels verbruikt worden. Maar aan de andere kant: dit heeft het voordeel dat we morgen weer met een lange afdaling mogen beginnen. Het internetcafé in Liancourt is vandaag vanwege Maria Hemelvaart gesloten. Vandaar dus weer een telefoongesprek om het thuisfront te informeren.

Frans heeft vandaag de instelling van de camera gewijzigd. Foto’s met minder pixels kunnen gemakkelijker doorgemaild worden. Nu maar hopen op een internetmogelijkheid onderweg.
Morgen gaan we eerst naar het postkantoor om een pakketje kleren naar huis terug te sturen, in dit geval naar Nancy. We hebben gewoon teveel meegenomen wat we toch niet echt nodig hebben. En dan gaat het een paar kilo lichter weer verder via de D137 richting het stadje Mouy en daarna verder zuidwaarts naar de oversteek van de Seine bij Mezières, op 60 kilometer van Parijs. Inmiddels hebben we de eerste 500 kilometer ruimschoots overschreden. Twintig procent zit erop. Over twee of drie dagen willen we in Chartes onze eerste rustdag houden.
Tot zover de woorden van Frans en Gerry, opgetekend door de tijdelijke evangelist Matthias. Laat ons bidden…

2 opmerkingen:

  1. Hoi! Hoe gaat het? Sterkte weer vandaag.
    Even iets over het weer bij jullie in de komende dagen. Zondag en maandag wat koeler met kans op een buitje, vanaf maandag DRAAIT DE WIND naar NW en verder naar N - NO. Vanaf dinsdag dus noordoostenwind in de rug, een situatie die minstens tien dagen zal blijven waaien!! Is dat geen mooi vooruitzicht?
    Bon Courage!
    MAY & LOUISE...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Allelujah, allelujah, allelujah......,geniet van de rustdag.....

      Verwijderen